Recencie 13 minuten – Sarah Pinborough

Over de auteur:

Sarah Pinborough (1972) is prijswinnend schrijver van boeken en televisieseries, onder meer voor de BBC. Het Engelse manuscript van Wat jij niet ziet werd verkocht na een duizelingwekkende veiling en inmiddels zit ook een film in de pijplijn. Sarah schrijft in diverse genres waaronder fantasy en horror. Wat jij niet ziet en de young adult thriller 13 minuten zijn de eerste boeken van haar die in het Nederlands vertaald zijn.

Synopsis:

Ik was dertien minuten dood. Ik kan me niet meer herinneren hoe ik in het ijskoude water terechtkwam, maar dit weet ik nog wel: het was geen ongeluk en ik was niet suïcidaal. Ze zeggen dat je je vrienden dichtbij moet houden en je vijanden nog dichterbij, maar als je een tiener bent, is het moeilijk om ze uit elkaar te houden. Mijn vrienden houden van me, dat weet ik zeker. Maar dat betekent niet dat ze niet hebben geprobeerd om me te vermoorden.

Waar gaat 13 minuten over:

Een wandelaar vind op een morgen de 16 jarige Natasha dood in een rivier. Als hij op zoek gaat naar zijn telefoon denk hij haar hand te zien bewegen en besluit haar uit het water te halen. Ze is 13 minuten dood geweest maar ze kan zich niks meer herinneren. Als ze bijkomt ligt ze in het ziekenhuis en lijdt ze aan geheugenverlies. Natasha gaat een dagboek bijhouden om alle stukjes geheugen die in flashbacks terug komen op te schrijven. Haar beste vriendinnen Jenny en Hayley zoeken haar regelmatig op in het ziekenhuis maar Natasja vind dat ze zich vreemd gedragen alsof ze iets achterhouden. Weten ze meer?

Nadat Rebecca het nieuws heeft gehoord wat er met Natasha is gebeurd komt zij ook naar het ziekenhuis. Vroeger waren Natasha en zij dikke hartsvriendinnen maar nadat Natasha haar aan de kant heeft gezet is Rebecca nu wat terughoudend maar wil wel graag helpen om het raadsel op te lossen. Waarom wil ze dat zo graag?

Dit vind ik van het boek:

Het is echt speurwerk toen ik dit verhaal las en er zit ook genoeg spanning in. Dit zijn punten die ik erg kan waarderen in een thriller. Fijn als ik door het verhaal kan uitvogelen wie de dader zou kunnen zijn. Maar doordat ik vind dat het verhaal in delen is geschreven leest dat op een gegeven moment als langdradig. Ik viel van herhaling in herhaling.

In het eerste gedeelte van het verhaal als bekent is wie de dader meer of minder kan zijn en je tot het slot komt krijgt het een wending en is er toch nog twijfel als dan uiteindelijk de waarheid boven water komt ben je intussen al drie keer door het verhaal gegaan. Maar doordat de spanning er wel in blijft zitten wilde ik doorlezen om toch te weten te komen wat er nu echt is gebeurd.

Cover

Mooi dat donkere van water en blauw van de ogen. Leuk bedacht om ook de titel in die kleur blauw te maken. Je ziet in één oogopslag dat dit weleens een spannend boek zou kunnen zijn.